Het is vandaag moederdag en deze dag is bedacht door mensen en heeft eigenlijk geen toevegoede waarde voor mijn leven. Het is eigenlijk elke dag moederdag want als je eenmaal moeder bent heb je altijd de verantwoordelijkheid om goed voor je kinderen te zorgen en andersom. Ik geloof dat de liefde van een moeder de grootste liefde hoort te zijn na de liefde van God. De moeder of je moeder is het eerste die een kind ziet wanneer hij of zij op deze aarde komt. Zij is degene die je 9 maanden in de schoot heeft gedragen en degene die je uiteindelijk het leven schenkt die God al voor je voorbestemd had. Zij was een instrument van God om jou op deze aarde te brengen. In het verleden heb ik nooit een goede band gehad met mijn moeder gehad en de pijn en verdriet die dat met zich meebrengt is onbeschrijfelijk. Je hebt als kind de behoefte om geliefd te worden, geknuffeld en lieve dingen te horen zoals : ik hou van je en ik ben blij met je. 20 jaar lang heb ik dat niet ervaren of meegemaakt. Ik voelde mij niet geliefd, gewild of gewaardeerd. Ik voelde mij meer een last, een juk of een probleem die maar in de weg stond en die er niet had moeten zijn. Ik was dus ook niet in staat, hoe graag ik dat ook wilde om mijn moeder lief te hebben. Ik vond haar altijd maar gemeen en streng en ik kon niets goed doen in haar ogen. Om een lang verhaal korter te maken. Ik ervaarde niet dat ik een echte moeder had, maar een dictator of een meesteres die het altijd voor het zeggen had en ik moest maar gehoorzamen. Totdat we beiden 2 jaar geleden aangeraakt werden door Gods liefde. Toen pas, kwam er een ommekeer in onze relatie. We werden als beste vriendinnen die onafscheidelijk waren. Toen mijn moeder 1,5 jaar geleden in een psyschose kwam werd mijn leven weer een hel. Ze werd mijn vijand en er was niets meer over van van die mooie band die we hadden gekregen.
Ik moest voor haar zorgen en de rollen waren omgedraaid. Ik nam de moeder rol op mij en was verantwoordelijk voor haar doen en laten. Dit was een van de meest moeilijke dingen in mijn hele leven, maar ik gaf de moed niet op. Ik ging door want ik hield nog steeds zielsveel van haar. God gaf mij de kracht om haar toch lief te hebben. Ik werd iedere dag beschuldigd en uitgescholden. God was met mij door alles heen en beloofde mij dat alles weer goed zou komen. Daarom kan ik nu met zoveel blijdschap, dankbaarheid en geloof iedere dag tegemoet gaan. Alle zorg die ik vroeger nodig had en de liefde die ben ik nu aan het ontvangen. God maakt alles nieuw en alle verwondingen van het verleden zijn weggenomen. Het enige wat over is gebleven is dankbaarheid en liefde. Daar probeer ik elke dag mee te leven, want wat moet ik zonder de vrouw die mij gebaard heeft? Als je een moeder hebt die er niet voor je is geweest of je pijn heeft gedaan, vergeef haar. Maak het goed. Het was niet jouw schuld. Neem zelf het goede voorbeeld aan door de kracht van God en laat jouw omgeving, kinderen, vrienden zien dat je anders bent. Dat je kan vergeven. Dat is zo kostbaar en je beloning : veel meer dan je kan bedenken of beseffen! Yudenia Regenboog Geloof maar Gewoon |
archief
July 2017
Auteur
Yudenia Regenboog (23) geraakt en gedreven door de liefde en kracht van God. |