Gister las ik een stukje en ik kreeg gelijk een soort bewogenheid ervoor. Het gaat over ouders die ongelovige kinderen hebben. Ik las een stuk uit Genesis 4 over Kain en Abel. De eerste twee zonen van Adam en Eva. Abel was gelovig en Kain niet. Hij respecteerde de Heer niet. Hij geloofde de Heer niet en wilde Hem niet dienen. Daarom was hij zo opstandig, ongehoorzaam en boos. Hij kon er niet tegen dat zijn broer Abel wel geloofde en de Heer diende. Hij werd al helemaal kwaad, toen zijn offer niet werd geaccepteerd. Hij voelde zich afgewezen door de Heer. Dat kwam niet door het offer zelf, maar door zijn hartsgesteldheid vooral. Vol ongeloof, boosheid etc. Dat zette mij echt aan het denken. Ook in deze tijden krijgen ouders soms kinderen die totaal niet willen geloven. Terwijl zij wel de Here dienen. Er zijn ook ouders die het niet erg vinden dat hun kinderen niet geloven. Het is ook niet iets wat je moet opdringen aan je kinderen. Maar als je beseft, dat ze voor eeuwig verloren gaan zonder de Heer te kennen, dan is het toch wel een ander verhaal. Niet alleen ouders die ongelovige kinderen hebben, hebben het zwaar te verduren. Ook kinderen die ongelovige ouders hebben. Precies hetzelfde verhaal maar dan omgekeerd. De kinderen zijn enthousiast en willen graag over de Heer vertellen, maar worden daardoor afgewezen door hun ouders. Dat is ook geen fijn idee. Zo heb je dat natuurlijk ook met andere familie leden of vrienden die niet geloven. Ik wil je vandaag bemoedigen en zeggen : Geef niet op. Blijf voor ze bidden. God doet wonderen iedere dag. Zolang jij hoop en geloof hebt is het mogelijk. Zo ken ik bijvoorbeeld een Jamaicaanse jongen. Zijn moeder heeft altijd voor hem gebeden en nooit zocht hij echt de Heer. Nu hij in Nederland is gekomen is Hij toch op zoek gegaan naar God. Dat is toch geweldig? Zelf heb ik ook een moeilijke periode gehad met mijn moeder toen zij in een psychose was. Een jaar lang. Als ik al over God begon te spreken werd ze helemaal boos op mij. Alsof ze (net als Kain) mij van kant wilde maken. Niet om mij, maar om God.
Ik bleef geloven en hopen en ze gaat nu weer netjes naar de kerk en vind het fijn om het Woord van God te luisteren. ''Wat niet is, kan nog komen. Daar mogen we op hopen.'' YudeniaRegenboog GewoonGeloof. |
archief
July 2017
Auteur
Yudenia Regenboog (23) geraakt en gedreven door de liefde en kracht van God. |